giovedì 25 febbraio 2010

Pri "ciao"

Ca letro privata koncernas l’origino di la vorto Italiana “ciao”, qua difuzesis ne nur en Italia ma anke ad altra lingui divenante sat internaciona.

Me skribis:

Kara Ralph,

(...)

Ho! Ka vi uzas "ciao!" kom normala saluto anke en Anglia? Ka vice "good-bye!"? Forsan ne tam ofte kam en l'Angla maniero, ka ne?
Ca Italiana vorto derivesis de anciena vorto dialektala qua signifikas "sklavo", "servisto", "servanto"; e, fakte, la vorto Idala "sklavo" havas la sama origino etimologiala kam "ciao", en qua desaparis la "v" e la "s" komencala, e la parto "kla" divenis antee "kya" e pose "cha" pro ke la sono harda "k" ante la palatala "y" palataleskis a "ch". La vorto originala Latina esis "sclavum", qua perdis la "m" finala ed apertis la "u" ad "o"; ol divenis "s-ciavo" (pronuncata "s-chavo") en dialekto, e pose "ciao" (pronuncata "chao"). E, fakte, de la vorto Latina "sclavum" evidente venas anke l'Idala "sklavo" direte o ne-direte.
La motivo di ca permuto di signifiko esas ke, kande on salutis, en antiqua tempo, on dicis "servanto" en la senco di "me esas vua servanto", pro politeso vers la persono quan on renkontris e salutis.
Quale pronuncas vi en Anglia la vorto "ciao"? Ka "chao"?

Saluti!

Tiberio


Ralph skribabis:

Kara Tiberio,

Danko pro tua tre interesanta letro quan me recevis lasta mardio. La tempo flugas, ka ne?

(...)

Parolante pri „Italianaji” en la Angla, tu surprizesos audar ke la adiado: „ciao!” esas tre bone konocata ed uzata hike. Ka lu es forsan abreviuro di plu longa vorto?

Segun me, la lingui esas tre facinanta.

Til balde, salutas tu Ralph.


L’autoro di ca letro donis a me la permiso por la publikigo di ol che ca blogo*.

Nessun commento:

Posta un commento